Garizumako lehen igandean, Jesusen tentaldiak eta gure bekatua aipatzen dira, hau da, Jainkoagandik eta Maitasunagandik urruntzen gaituen guztia. Zerk urruntzen gaitu Jainkoaren Legetik, hau da, hurkoarenganako maitasuna, pertsona behartsuarenganakao, gerraren indarkeria, ustelkeria, eta, pairatzen duenarekiko, eta zehazki, Caritasen? Kontua ez da gertakariak aztertzea, baizik eta, batez ere, gertaera horien eragile garela onartzea, dagokigun mailan, eta besteen aurka kalterik ez egiteko helburu hartzea.

Prozesu bat da. Lehenik, errekonozimendua. Bekataria banaiz, Jainkoarengandik, Maitasunarengandik urrundu egin naiz, eta nire mundutasunaren jabe egin naiz, eta horrek gizatasuna kendu dit. Bigarrena, damua. Gaizki egin dut. Maltzurkeriak, bidegabekeriak, axolagabetasunak menperatu nau. Hirugarren aintzatespena. Egia da, aitortzen dut, ez dut ezkutatu nahi, aitortzen dut, aipatzen dut. Eta laugarren, berriro ez egiteko asmoa. Ez da horrela izango. Ez, ez da berriro gertatuko. Ez, nire esku dagoen neurrian, konponduko dut.

Igande honetako 50. salmoa adierazgarria da esaten ari garenarentzat: Errukia, Jainko maitea, zure ontasunagatik, zure errukiagatik, nire errua ezabatu. Aitortzen dut nire errua, beti daukat gogoan nire bekatua. Itzul iezadazu zure salbamenaren poza, indartu nazazu eskuzabaltasunez.