
Gure etxeen isiltasunean, soiltasunaren eta funtsezko gauzetan begirada finkoari eustearen garrantzia berraurkitu dugu.
Isiltasun horretan, funtsezkoa zaintzean, denbora egokia aurkitu dugu bata bestearen premia dugula sentiarazteko.
Eskutik hartuta joan behar dugu, pazientziaz eta pertsona ahulenei aurrez aurre begiratuz.
Besteak behar ditugu, zaintzeko, laguntzeko eta maitatzeko dugun gaitasuna. Gizarteak komunitatearen bizitzan, lurraldean, parrokian eta auzoan inplikatutako pertsonak behar ditu.
Komunitatea, zaintza, konpromisoa, erantzunkidetasuna, errukia dira gure gizateriaren etorkizuna eraikitzen dutenak. Guztion ongiaren ezinbesteko osagaiak dira, pertsona guztiak sendo eta iraunkor babesten baitituzte.